domingo, 25 de noviembre de 2012

O AMOR... (taller de poesía con Lucía Novas)



O amor ole coma as galletas de canela
O amor soa ó bater das ondas do mar nunha noite de verán
O amor é delicado coma os pétalos das flores e esponxoso coma o biscoito.
O amor é doce coma as gominotas e saboroso coma o chocolate desfacéndose na boca
Carla Rey Suárez

Amor, amor…
Ole a pan recén feito
No queimar da madeira

Amor, amor…
Óese ao lonxe, como un eco,
Nun regato que quere abrirse paso.

Amor, amor…
Seu tácto é estremecedor
Recolle o corazón
E méceo con paixón.

Amor, amor…
Ten un grato sabor
Doce e consolador
Con el sácase as penas e a dor

Irene González Ferreiro

O amor cheira a rosas
Recén nacidas na primavera.

O son do amor
É como un murmullo apaixonado
Que che di o teu amado.

O tacto do amor
É tan, tan suave,
Que mesmo parece
O dunha flor.

O sabor do amor
É como o dunha piruleta
Entregada,
De forma apaixoada.

Cristina Gómez Gómez

O amor cheira coma un campo de herba cuxo olor vai voando ata chegar aos pulmóns.
O son do amor relaxa, é coma unha noite de chuvia ou as ondas do mar.
Tocar o amor sería coma tocar algodón, un tacto suave á vez que lixeiro.
O amor sabe coma unha tira de chocolate doce se che corresponde, ou coma beber un vaso de ácido vinagre se non che corresponde.
Lidia Martínez

O amor desprende un olor a rosas, e todas esas flores fermosas.
Eses pequenos paxariños, que pían nas tardiñas do verán soan a amor.
Tocar o amor é coma sentirte no aire tocando un anaquiño de ceo, ou estar mergullado nun mar de auga doce, ou cando te deitas na area, sentindo os raios do sol na fronte.
Sabe a eses doces, que ó principio te enriquecen e ó chegar un certo tempo acaban amargando.
Fátima Albariño

O amor á coma unha rosa moi delicada.
O amor é coma unha bonita melodía que non deixa de soar.
O amor é coma unha tea de veludo.
O amor é coma un bombón.
O amor é coma unha pomba que voa polo ceo.
Lis Vallori Cerqueira

O olor do amor é como o das rosas, o da chuvia ó caer nun día de verán.
O son do amor é algo que non te esperas, como a música que máis che gusta.
O tacto do amor dáche desprevenido, cando ti menos o esperas.
O sabor do amor é un sabor marabilloso, coma o azucre das gominotas e os caramelos.
Miguel Novoa Cuiñas

O olor do amor é como a vainilla.
Soa como as ondas rompendo na praia.
Ten un tacto suave coma a seda e sabe a bicos de gominota.
Tania Bugallo

O olor do amor é como o olor dun campo de lavanda.
O son do amor é o son do mar nunha tarde de outono.
O tacto do amor é suave como as nubes de algodón.
O sabor do amor é doce como o sabor do chocolate.
María Alonso Laredo

O olor do amor é como o olor do chocolate.
O son do amor é como o son que fai o mar cando está tranquilo.
O tacto do amor é como tocar veludo e un peluche.
O sabor do amor é como comer unha comida que che gusta, unha sobremesa.
Ana Muñoz Vilariño
O amor é o recendo da vida, cheira a rosas, a menta
E as cousas da natureza, á chuvia sobre a terra ou ao efecto do sol sobre as plantas.
O son do amor é como o canto do ruiseñor, coma o cantar do vento nas follas das árbores.
O tacto do amor é como tocar unha nube no ceo, suave, branda e delicada, algo que hai que coidar.
O sabor do amor é como un limón, condimenta a túa vida pero, cando non é correspondido, son coma pingas do seu zume amargo no corazón.
Nuria Bouzas Antas

O amor cheira a unha rosa,
Unha rosa moi encarnada
Unha rosa libre
Unha rosa destinada.

O asubío dos paxaros,
A voz do vento,
O bruar das ondas,
É o meu sentimento,
Ti es a miña musa,
A miña inspiración
A raíña que reina
O meu corazón.

O que ama e é amado
Síntese apreciado
O que ama e non é querido
Sinte en sí un alarido.

O tacto do odio
É unha desesperación,
Unha ferida que lastima
O fondo do teu corazón.

O tacto do amor
É unha alegría sen fin de expresión
Un bico na meixela
É un sentimento dende o corazón.

Nicólás Fernández Sobral

O olor do amor é como o arrecendo á herba recén cortada, como o café recén feito.
O son do amor é como o pío dos pequenos paxaros pola mañá cedo, o son inquedo dos gritos no verán.
O tacto do amor é como a auga mariña que encontras cando te bañas.
O sabor do amor é como os doces, como o chocolate, a vainilla, os xeados.
Ángela Fernández Sobral

O amor cheira a esperanza
Cheira a unha flor inventada.
A unha flor de moitas cores
De cores que semellan alegría.

O amor soa ao teu riso
Soa ás cancións que cantas pola mañá,
Á mellor melodía que poida existir
A unha melodía que te leva ata as nubes.

Co amor sentes cousas fermosas
Sentes que soltan dentro de ti unha caixa
Unha caixa que ten dentro bolboretas de mil cores
De mil cores que significan amor.

O amor sabe a un sabor novo
Un sabor oculto, diferente para cada persoa
Hai que buscalo, hai que atopalo
O seu sabor, ten o teu encanto.

Anónimo

O amor cheira a flores da ribeira,
a fíos de fiandeira,
á choiva da primavera.
O amor cheira ao rocío sobre a leira.

O amor coa coma a tronada
Cando non se sinte nada,
O amor soa coma o asubío dos paxaros
Cando se está namorado.


O tacto do amor séntese cando tocas as suaves ondas do mar ou as nubes brancas no ceo azul.

O amor é amargo cando non é correspondido e é doce coma o azucre cando se sinte de verdade.
Anónimo

LA MÁSCARA DE HOMBRE LOBO

En 1ºESO continuamos con una nueva lectura. En este caso se trata de una colección de 8 historias de miedo.

PARA LOS PADRES, UNA OBRA DE TEATRO DEL SXX

Continuamos con una comedia de José Luis Alonso de Santos.
Situada en el Madrid de los años 80, Bajarse al moro es una comedia de jóvenes que buscan su sitio en el mundo. Con humor e ironía, no exentos a veces de amargura, José Luis Alonso de Santos nos muestra a unos personajes que se debaten entre la marginalidad y la integración, así como el lenguaje vivo de la calle, el habla coloquial y la jerga marginal de una parte de la juventud, reflejo de la realidad social de una época.

MALTRATO ANIMAL

VENRES 30, NO RECREO, NA BIBLIOTECA
CONFERENCIA SOBRE
MALTRATO ANIMAL
A CARGO DE ÁNGELA FERNÁNDEZ SOBRAL

martes, 20 de noviembre de 2012

VIOLENCIA DE XÉNERO

VENRES, 23 DE NOVEMBRO, NA HORA DO RECREO, NA BIBLIOTECA

CONFERENCIA SOBRE 
VIOLENCIA DE XÉNERO


A CARGO DE NOELIA DOMATOS SUÁREZ (3ºA)

domingo, 18 de noviembre de 2012

autógrafos e dedicatorias

Clara Usón estará o vindeiro xoves ás 19.30 na librería Cronopios. Recordade que desta autora lemos o libro Corazón de napalm.

LUCÍA NOVAS... en Cotobade!


A neve nace nas altas montañas, nos mananciais
ennobelados, nos cumios esguíos.

A neve viaxa en tanques de crital, en vasos
de coiro, en vidros finísimos, en ánforas
de sede.

A neve é agasallo, té de chafarís, tenda
de folerpas.

A neve é caricia
neste tempo de conforto.


Este martes día 20 imos contar coa presencia da filóloga e poetisa Lucía Novas, para impartir un taller de poesía que seguro vos gustará. Actualmente exerce como profesora de Lingua e Literatura Galega nun instituto de ensino secundario de Baiona. Escritora xa na adolescencia, gañou diversos premios de poesía, e ten participado en diversos volumes colectivos. A súa última obra publicada, Neve.

DESCUBRIENDO NUNCA JAMÁS

Historia basada en la vida de James Barrie, el autor de "Peter Pan". Ambientada en Londres, en 1904, muestra el proceso que dio lugar a la creación de Peter Pan: desde que a Barrie se le ocurrió la idea hasta el estreno de la obra en el teatro Duke de Nueva York, en una noche en la que no sólo cambió su vida, sino la de todos los que estaban con él

INTERCEPTADAS EN EL ESTRECHO CINCO LANCHAS NEUMÁTICAS CON INMIGRANTES AFRICANOS

Hombres que no tenían      ni  para alimentar a sus hijos,
se arriesgaron por su familia     por la vida de sus niños,
no serían fuertes guerreros     ni be buena cuna nacidos,
pero tenían más valentía     que el Cid Campeador y sus amigos.
Se montaron en las pateras,     abandonaron a seres queridos,
dejaron atrás su tierra     para llegar al país vecino.
Querían cruzar el Estrecho     aun conociendo su destino;
ya que sabían que muchos      se quedarían por el camino.
Después de algunas tormentas      y algunos soles caídos,
los valientes y fuertes hombres     avistaron su destino,
pero un trágico accidente     los paró en su cometido,
su patera se hundía     ¡Qué fatídico sino!
Sin embargo uno de ellos,     en buena hora nacido,
dejó de lamentarse      y actuó con atino,
cogió un móvil y avisó     a aquellas costas españolas que habían visto.
Obviamente, venían ilegales,     y tal vez serían mal recibidos,
pero eso les daba igual     porque ¡habían sobrevivido!
Y yo creo que España     debería aprender de esos negritos,
que darían su vida     por vivir como vivimos
así que dejemos de quejarnos     y ¡afrontemos el peligro!
Nuria Bouzas Antas, 3ºA

sábado, 10 de noviembre de 2012

CINEFORUM


 
Este xoves día 15 de novembro, o club de lectura invítavos á reproducción cinematográfica de Corazón de Tinta. Será ás 15.40 h, na biblioteca do intituto. ¡Anímate a vir!

Durante unha sesión...