domingo, 25 de septiembre de 2011

Palabras envelenadas

¿Qué pasou con Bárbara Molina?

12 comentarios:

Rosa dijo...

A autora xoga con nós, facéndonos crer na culpabilidade dun personaxe,aínda que vai deixando indicios de outras posibilidades.E precisamente iso,o saber que a verdade non é tan evidente nin tan sinxela como se nos presenta, fai que sintamos necesidade de ir lendo máis aló para verificar o que xa supoñamos. Sen embargo, nunca nos imaxinamos quen é o verdadeiro verdugo, o que está movendo os fíos desde o principio.
No meu caso gustaríame volver a ler o libro, pero desde outra perspectiva, desde a seguridade de saber quen é o sicópata. Penso que é unha lectura necesaria.
Creo que é unha novela que nos fai reflexionar bastante acerca da vulnerabilidade das persoas.
É curioso ver cómo é o comportamento humano. O chamado "síndrome de Estocolmo" amósanos un mundo no que as persoas somos seres irracionais, que temos un comportameno animal, e defendemos a aquel que nos da un prato de comida ou nos acariña, a sabendas de que nos priva da liberdade e nos golpea sin piedade. Unha frase ben esclarecedora di:"vendinme por un plato de lentellas".
O peor de todo é que isto non só é ficción; moitas persoas sofren no seu día a día maltrato non só físico, senón tamén sicolóxico.Incluso ten habido recentemente algún caso de secuestro e o seu consecuente síndrome. É unha pena. Pero é así.

mayka cortizo dijo...

es un libro... sepecial.
la autora sabe atraer al atencion del lector desde la primera pagina de loa novela. Me gusta en especial la tecnica que la autora tiene de contarnos la historia! da a al historia un toque de misterio que hace de la novela un mundo en el que te sumerges sin darte ni cuenta!

maria garcia y fanny dijo...

Nos encantó el libro.Te engancha desde el primer capitulo. estamos de acuerdo en lo de la autora juega mucho con nosotros ya que pensabamos que era martin borrás.
nos parece estupendo que cada capitulo lo protagonice un protagonista diferente,... eva,...
Por cierto! nos encantó el final! y cuando muere el agente y va vestido de amarillo,lo que le advertiera la mujer.recomendamos este libro a todos los aficcionados a los libros con mucha acción y intriga.

Iralys dijo...

El libro es muy entretenido,ya que la forma de contarlo nos engancha desde el primer capitulo. La autora nos hace pensar en distintos culpables,y al final es el menos pensado.

Rosa dijo...

Eu tamén considero que a técnica que utilizou a autora, a do multiperspectivismo,que cada personaxe principal ofrecese o seu punto de vista, foi unha peza fundamental para crear ese climax de intriga; e ó mesmo tempo, necesario para completar o complexo mundo no que tiveron lugar os feitos que derivaron na traxedia.

Vexo que todos son eloxios... ¿alguén criticaría algo da forma ou do contido da novela?

¿Sabedes que Maite Carranza gañou o Premio Nacional de Literatura Infantill e Xuvenil, escrita en catalán ("Paraules emmetzinades")?: http://www.elpais.com/articulo/cultura/Maite/Carranza/Premio/Nacional/Literatura/Infantil/Juvenil/elpepucul/20111118elpepucul_8/Tes

cristina dijo...

Un libro trepidante, que te atrapa de principio a fin, que nos habla de maltrato, de abusos, de los sentimientos de una niña y como se siente ante algo que escapa a su control. Una historia destinada a abrir los ojos de muchas personas, porque la historia de Bárbara, desgraciadamente, es el día a día de muchas chicas, adolescente y mujeres. Y no podemos cerrar los ojos a esa triste, pero dura realidad .Y me gusta la forma de dividir los capitulos y es muy interesante.

Laura dijo...

es uno de los mejores libros que he leído, sin duda! es muy entretenida y engancha mucho, y los personajes te engañan mucho. lo volvería a leer, es más deveriamos volver a leerlo de nuebo fijandonos en más detalles que quizás no nos habíamos dado cuenta antes.

Rosa dijo...

Estoy de acuerdo contigo, Laura. Creo que deberíamos volver a leerlo más adelante, para sacarle más jugo a la novela...

Nuria Bouzas dijo...

Es un gran libro, de los mejores que he leído, aunque en este tipo de libros siempre pasa lo mismo, del que nadie sospecha siempre es el asesino. Por eso a veces es facil sospechar de la persona correcta.Yo recomiendo este libro porque es muy entretenido e intrigante.Yo al principio sospechaba de los tíos... pero despues empezaron a investigarlos demasiado y los descarte aunque siempre tuve una ligera sospecha del verdadero asesino....Lo que no me esperaba era el final del subinspector Lozano....

Edite dijo...

Gustoume moito este libro,aínda que o tema é un pouco desagradable para min como nai, ousexa que me é difícil pensar que unha nai poida non darse conta de algo así.De todos modos o libro está moi ben pola maneira en que se escriben os capítulos, pola trama do relato... Recomendo este libro a todolos pais e nais porque engancha moito a súa lectura.

Noelia Domatos dijo...

es un libro mui enteresante k cuando empiezas a leerlo t engancha y estas deseando acabar para descubrir kien es el asesino xk sospechas d todos menos dl verdadero asesino m encantan estes libros d intriga xk engancha muxo i te adentra en un nuevo mundo

María José dijo...

Un libro genial y, desgraciadamente, muy actual por todo el tema del maltrato tanto psicológico, el que se ejerce sobre la madre, como físico y psicológico, el que sufre Bárbara desde muy niña. El maltratador consigue tener el control sobre sus víctimas haciéndolas sentirse culpables de todo lo que les ocurre y, así, anula su personalidad. La madre de Bárbara se siente culpable de no haber sabido educar a su hija y toma pastillas para olvidar. Bárbara piensa que puede que ella sea culpable de los abusos que sufre y, por eso, no se atreve a contárselo a nadie y, en ocasiones, perdona a su agresor.
Otra cuestión muy interesante de la novela es la técnica narrativa. La trama nos la van descubriendo varíos personajes principales a través de su testimonio: Bárbara, su madre, su mejor amiga, el policía. Sin embargo, hay un personaje principal que no narra nada, quizás porque no nos quiere contar nada, porque le interesa estar oculto, porque él es el maltratador-asesino que estamos buscando. ¿Quién es el que calla? Ese es el asesino.